29-04 Rust?

Ik was al vroeg wakker, maar vandaag geen haast. Eigenlijk stond Typhoon Lagoon op het rooster, maar daar hadden we geen zin in. En maar goed ook, want het weer was niet fantastisch.

Uitslapen... nou ja, lang in bed blijven liggen met een boekje, was ook lekker. Ik heb Warm Bodies uitgelezen, die ik wel leuk vond (al heb ik een verhaal wat er heel lichtjes op lijkt, dus dat is voor een schrijver toch wat minder om te lezen... niet dat het heel veel raakvlakken heeft)

Ook moest de was gedaan worden en moest ik toch echt de laatste koffers uitpakken. Het is hier toch minder relaxed dan in een hotel. We missen de Disney Magic enorm, en ik merk dat we wat minder uitgelaten zijn dan normaal. Niet dat we het niet naar ons zin hebben. We zijn op de leukste plek en we zijn met elkaar, dus dat zit wel snor, maar we missen de vrolijke mensen om ons heen. We missen ons ‘thuis’ voelen en gek genoeg missen we ‘the key to the world’. We hebben wel andere passen waarmee we makkelijk naar binnen kunnen gaan... maar het is niet hetzelfde. Dus hoe lekker die aparte kamer voor Elora ook is... we gaan toch volgende keer weer voor een Disney hotel.

Boodschappen stonden ook op de lijst. We moesten nog wasmiddel hebben en badzeep, etc. Eerst hebben we een pakketje met Nederlands eten naar Indiana gestuurd, naar onze vriendin Apple. Zij is ook mijn editor, maar inmiddels een goede vriendin geworden.

Daarna naar de Publix en toen hebben we de Osh Kosh Begosh opgezocht en wat leuke kleding voor Elora gekocht. Nog even naar Downtown Disney, want Elora is uit haar prinsessenjurken gegroeid. Die hebben we dus voor niets meegesleept... heel spijtig.

Er werd een prachtige donkerblauwe Merida jurk uitgekozen, waar Daan en ik ook van onder de indruk waren. Schitterend hoor en Elora was over the moon.

Toen snel naar huis, want we moesten ons omkleden. Ik heb misschien veel ADR’s afgezegd, maar 1900 Park Fare blijft er opstaan, dat is een van de favorieten.

En het stelde ons weer niet teleur. Wat een show zeg. We hadden een Anastasia die voordeed hoe Sleeping Beauty in slaap viel en een Drizella die nadeed hoe saai Assepoester was. We hebben zitten hikken van het lachen. Prince Charming deed zijn naam weer eer aan en Elora was weer helemaal in lurve. Ook Cinderella zelf was weer een schatje. Het was een geslaagde avond.

En nu heb ik netjes mijn blog weer van de laatste 5 dagen bijgewerkt en kan ik straks lekker in mijn volgende boekje duiken. Morgen staat Hollywood Studios op de planning!

28-04 Magic Kingdom, Crystal Palace en Liberty tree tavern

Dit keer geen openings ceremony voor ons, wij gingen ontbijten in the Crystal Palace, met Pooh, Piglet, Eeyore en Tigger. Mainstreet was helemaal stil.

Bij de Crystal Palace moesten we even wachten. Ik checkte ons in bij een dame die niet zo veel gevoel voor humor had en die volgens Daan rechtstreeks uit de Bayou kwam. Ze klonk inderdaad een beetje apart en was ook niet heel slim volgens mij. Het was wel een popje om te zien.

Elora kon zich vermaken met spelletjes, maar vlak voor we naar binnen liepen, poepte er zo een vogeltje op haar jurk. Het was maar een kleintje gelukkig, en het kwam er ook wel makkelijk af... maar dat hebben wij natuurlijk weer.

De castmembers waren erg aardig en behulpzaam. Een mijneer wilde nog kijken of hij iets anders qua kleding voor haar kon vinden, maar het is hem blijkbaar niet gelukt, want hij kwam nooit meer terug.

De characters waren schattig, maar ik vond ze stiekem relatief wat saai. Het gaat allemaal vrij snel hier, maar tegelijkertijd moet je heeeeeel lang wachten tot ze langs komen. Elora zat telkens smachtend te kijken of ze er al één zag. Er zijn hier ook veel volwassenen zonder kinderen en die nemen heel veel tijd in beslag van de characters. Ik blijf dat wat irritant vinden en wou dat ze iets aparts voor volwassenen hadden. Want het is lang voor een klein meisje van net zes als er een groep van 8 zestigjarige in verschillende poses en verschillende constructies met een character op de foto willen.

Het eten was zaaaaalig. Ik droom nog van de breakfast lasagne. Jeetje wat was dat lekker, maar ik was blij dat we weer verder konden.

Daan ging een fastpass voor Ariel halen en Elora en ik gingen in onze favoriete attractie: “Splash mountain.” Helaas was de splash ook ineens eng en vond Elora het toch minder gaaf als vroeger. Dat brak mijn hart wel een beetje hoor. Het begon ook hier weer steeds drukker te worden en na Ariel en het spookhuis (wat Elora nu ook ineens eng vindt) zijn we naar huis gegaan.  Onderweg kwamen we nog Lady Tremaine en haar dochters Anastasia en Drizella tegen, en daar wilden we wel even mee op de foto ;)

Om 17:35 waren we terug om naar Liberty Tree Tavern te gaan. Het eten was heerlijk, maar het was erg druk en chaotisch. Elora heeft heerlijk gesmikkeld en gekleurd. Het park was nog steeds heet en na het eten hebben we ons door de drukte een beetje laten wegjagen. Wel hebben we de riverboat van Davy Crockett bevaren. Leuk, want die hadden we nog nooit gedaan.

Mijn voeten deden pijn en ik moet zeggen dat ik ook wel baalde van de drukte. Liever zou ik voortaan gewoon weer begin December gaan. Qua temperatuur (als het niet vriest) en menigte is het dan leuker. Plus dat ik de kerstversiering wel mis. De Garden Festival is wel mooi hoor... maar geef mij maar een kerstboom.

De blarenpleisters helpen voor geen meter, en ik ben erg blij dat we morgen een dagje rust hebben.

27-04 Epcot en Illuminations

Om 9:00 stonden we voor de deur van Epcot. De openingsceremonie hadden we gemist en we besloten niet met de stieren van Pamplona te rennen naar Soaring, dus we gingen maar naar de grote bal, waar het wel gelijk door konden lopen. Elora keek eerst wat sceptisch, maar vond het geweldig.

Ellen’s energie adventure was als volgende op onze agenda. Elora snapte veel meer grapjes dan vorige keer, maar ze vond het stuk in het midden met het filmpje ook ineens een stuk saaier. Het is net een klein oud vrouwtje af en toe. De dino’s vond ze wel gaaf.

Daarna naar Figment. Even sputterde Elora tegen, ze wist het stukje met het stinkdier nog en had dat zo in haar hoofd opgebouwd, dat ze niet meer zo goed durfde. Voorheen was mijn kind super stoer en een thrill seeker, maar dat is ineens helemaal voorbij. Alles is ‘eng’ en ‘gevaarlijk’. Ik hoop dat dit een fase is, want ik vind het stiekem wel jammer. Maar ja, zo niet... dan niet.

Figment was geweldig en de stank viel alles mee. Elora was er helemaal verbaasd over. “Zo erg is het helemaal niet,” riep ze uit.

Ze wilde graag in Nemo, maar het was inmiddels weer rond half twaalf en de rijen werden lang. Overal lopen hier jongeren in fanfare outfits, en het is druk... heel druk. Nog even snel in de vlindertuin (die erg leuk was met die bloemen fairies) en spelen bij the Wizard of Oz (wat echt niets voorstelde) en toen vlug naar huis, want om 16:00 hadden we al weer een ADR bij le Cellier.

Elora weigerde weer te slapen, maar we wilden toch graag naar Illuminations, dus we dachten: “We zien het wel”

We moesten heel lang wachten bij le Cellier. Ik had me een kwartiertje op de tijd verkeken en het liep ook nog eens een half uur uit. Drie kwartier zaten we in de snikhitte en ik begon al een beetje te balen. Een spelletje ‘fruit ninja’ hield Elora en Daan zoet, dus daar had ik geen kind aan, hahaha.  Toen werden we eindelijk verlost. Het meisje wat ons naar de tafel leidde, had een jaar in Nederland als au pair gewerkt en begon enthousiast Nederlands tegen ons te spreken. Een leuke griet en we voelden ons gelijk welkom.

Het eten was erg lekker. Vooral de steak van Daan was super. Elora at maar met ons mee, want die houdt toch niet van kinder menu’s en het eten is veel te veel voor ons. Ze had liever mijn risotto en het vlees van Daan. De rekening was gepeperd en ik besloot dat ik toch maar wat ADR’s zou gaan afzeggen. We hebben het immers al eens meegemaakt en er zijn zo veel lekkere restaurants in de buurt van ons huisje, waar je de helft van de prijs betaald, dat we die maar eens gaan proberen. Dan maar iets minder ‘magie’.

Na het eten hebben we nog wat ritjes gedaan. Nemo en Crush (de laatste vond Elora geweldig en kon ze meer waarderen dan de jaren ervoor) en nog een keer Figment en de bal. Daarna hebben we een mooi plaatsje gezocht voor het vuurwerk. Het was inderdaad schitterend en de eerste keer dat we het gezien hebben. Vooral de wereldbol op het water was indrukwekkend.

Voor de massa’s uit strompelden we naar de uitgang. De blaren op mijn voeten nu zo groot als waterbedden en ik vraag me af als ik op water stap, of ik dan blijf drijven. Oei, wat is dat toch met die voeten van mij.

Moe maar voldaan kwamen we bij het huisje aan. Elora had zich echt keurig gedragen voor een kind wat van 5 uur ’s ochtends tot 10 uur ’s avonds op was. Ik ben trots op haar.

26-04 The Magic Kingdom

De wekker hoefde niet te worden gezet. Om 4 uur was ik al wakker en ik heb nog tot een uur of vijf kunnen doezelen. Maar daarna was de hele familie wakker.

Er werd een bordje cornflakes genuttigd. We hadden verschillende pakjes, dus Elora en ik deelde er ieder een, zo hadden we meer smaken. Daarna wilden we op pad. We waren veel te vroeg en besloten een donut te halen bij de Krispy Kreme’s. (die wat tegen vielen om eerlijk te zijn)

Toen was het tijd voor Disney World. Vrolijk zingend zaten we in de auto. Het voelde heerlijk om weer door de ingang te rijden. Tja, we missen de Disney Magie wel een beetje in het huisje. Al is de aparte kamer voor Elora wel erg fijn.

We waren veel te vroeg en moesten de monorail nemen die langs de hotels ging. Geen probleem. Zippedeedooda-end huppelden we naar boven.  We beseften ons dat we de handtekeningen boekjes waren vergeten en kochten er nog snel een. Samen met een 5 tal pennen (want, 5 voor 5 dollar was goed te doen voor zulke leuke pennen, en ik heb er ook 2 uitgekozen van Jack Skellington, want stiekem ben ik ook een klein kind)

Een klein kwartier later stonden we voor de ingang en konden we na dat we onze tassen hadden laten checken, naar het eerste stukje. Het duurde even, en eigenlijk was het weer net iets te lang wachten voor Elora, die er echt zo’n zin in had. Ze vroeg om de 2 minuten hoe lang het nog duurde, tot ik het haar verbood om het nog eens te vragen *grinnik*. Toen keek ze alleen maar zuchtend naar de klok. Tot overmaat van ramp ging er iets mis met de opening ceremony en kwam de trein wat later aan. Maar toen hij er was, was het ook echt feest.

Traditie getrouw mocht Elora op Daan’s nek. Ze vond het geweldig en ik voelde stiekem weer die natte ogen van me.

Ons eerste doel was naar het nieuwe ritje van Ariel... maar die was helaas gesloten. Dan maar een fastpass... en die was aan de andere kant van Fantasy land. Peter Pan werd onze eerste rit en daarna Winnie the Pooh. Elora genoot. Ik merk dat ze toch wat groter nu is.

Onze passen voor Ariel waren bijna geldig, maar we liepen langs Gaston’s pub en moesten daar even de Lefew’s brew proeven en we namen er een ‘shank’ bij om te delen (heerlijk hoor)

Elora mocht met Gaston op de foto, die echt geweldig was.

“Zo nu is je boekje tenminste wat waard,” zei Gaston jolig, toen hij zijn handtekening er inzette. We konden smakelijk om hem lachen. Ik vind sowieso de villains veel leuker dan de helden. Elora stond er wat schaapachtig bij.

Op naar Ariel, want het was inmiddels al na elven. Wat was dat een gave rit. Het was het alles waard!! Na Ariel nog even snel in het spookhuis en toen was het al middag en werd het park erg druk en heel heet, dus zijn we naar huis gegaan om even te gaan slapen.

Het is drukker dan begin December en drukker dan we gewend zijn. De hitte helpt ook niet meer, en mijn voeten zitten NU al onder de blaren. Helaas, ben ik al aan het strompelen dus. Maar ja, hoort er ook bij.

Slapen deed Elora niet, en we zijn die avond alleen uit eten geweest bij de Olive Garden. Het was weer lekker, maar minder spectaculair als ik me herinnerde.

Het werd een vroege avond, want ons kind was moe.

25-04 Van Atlanta naar Orlando.

Om een uur of vier waren we allemaal wakker. Prima, want dan konden we mooi op tijd vertrekken. We waren gebrand om naar Orlando te gaan. Er werden nog even wat dingen uit de koffers gehaald en toen waren we klaar om te gaan.

De laatste reis cadeautjes zaten in de Trunki, die ik open op de achterbank legde. De Tomtom werd ingesteld (wat een geweldige aankoop was dat, de kaart van de gehele US!) en we konden gaan.

Eerst nog even een Mac ontbijtje, waar Daan en Elora een groot ontbijt met pannenkoeken, biscuits, eieren en een worstje wat meer op een hamburger leek. Ik had een of andere spannende contraption die op een egg mcMuffin leek, maar toch ook weer niet. De Chocomelk was zo vies dat we die maar weg hebben gegooid.

Het was nog donker toen we uit Atlanta vertrokken en heb bleef lang donker ook, we waren er vroeg bij.

Een aantal keer zijn we onderweg gestopt. Er was in Atlanta nog veel te doen, maar het eerste stuk Orlando waren er maar weinig stop plekjes.

De reis was net iets te lang voor Elora. Ze werd wat draai konterig en ook erg druk van het lange stil zitten, dus die kwebbel van haar stond uren lang maar niet stil. Soms werden we er een beetje gek van. Omkopen met cadeau’s hielp een beetje, maar ze wilde gewoon veel aanspraak. Niet dat ze verder ongezellig was hoor, gewoon heel druk. Ga maar eens 8 uur met Donkey (Shrek) in een auto zitten... dan begrijp je wat ik bedoel.

We kwamen veel te vroeg in Orlando aan en besloten maar even naar de Mall te gaan. Daar heeft Elora wat van haar spaargeld op gemaakt. Ze had behoorlijk wat bij haar en kreeg voor ze weg ging nog 50,- euro van een collega van Daan. Een Rapunzel (knuffel pop) en een Merida barbie waren haar buit. Ik kocht wat parfum in (ja de laatste lading Parfum was vorige keer in Florida, ik ben erg zuinig) en daarna besloten we om naar de Walmart te gaan. Wat hebben ze daar toch veel. Een paar leuke shirts voor Daan en voor mij en we hadden weer de buit binnen.

Inmiddels was het bijna 16:00 en konden we naar het huisje gaan. Het hek was al open en het huisje zo gevonden. Wel lekker hoor, dat we voor de deur kunnen parkeren. Tot onze schrik vonden we ons pakketje (met de ipod) zomaar voor onze deur. Er zit hier geen brievenbus in, dus de postbode had het op de stoep gegooid... lekker dan.

Het huisje was een stuk groter dan ik in gedachten had. Poeh wat een ruimte. Prinsheerlijk stortten we ons op de bank neer. De boodschappen werden uitgepakt en we gingen nog even een hapje eten. De bestemming werd Longhorns, waar we heerlijk hebben getafeld. Elora kon geen tv op haar kamer kijken, alleen de tv beneden doet het. En de tekenfilms zijn wat triest, want het is voornamelijk gelovig. Niet helemaal ons ding dus. De Wii is wel erg leuk. 

Morgen staat de eerste Disney dag in Magic Kingdom op de lijst. We hebben er zin in!

24-04 de Reis

De wekker ging al vroeg, maar dat maakte niet zo veel uit, want wakker was ik toch al. Na een wat rusteloze nacht, waarbij ik om het uur wel wakker schoot en vervolgens ook lang wakker bleef, was ik eigenlijk blij dat de wekker afging en de dag zou beginnen.

We hadden Elora nog niet verteld dat het vandaag toch echt ging gebeuren en we op reis zouden gaan. Elora wist van niets en met ons meest onschuldige gezichten zetten we haar op school af. Wel hadden we haar voorbereid dat wij haar zouden ophalen en niet haar oma. Stiekem was ze daar een beetje verdrietig om, maar toen we haar beloofden dat we er een speciale dag van zouden maken was het verdriet snel vergeten.

Nadat we Elora op school afzetten, konden Daan en ik nog mooi even de laatste boodschappen doen.  Olijk renden we de binnenstad van Zoetermeer door. De reis kriebels begonnen toe te slaan... en bij mij ook de reis zenuwen. Oh dat IPBen (indien plaats beschikbaar) is gewoon niet voor mensen zoals ik besteed.

Ook besloot ik dat ik de ipod die ik had besteld (veel goedkoper daar in Amerika) zou afzeggen. Het zat me niet lekker dat ik niet wist wanneer hij aankwam. Natuurlijk toen ik hem wilde cancellen kreeg ik net een mailtje binnen dat hij al verzonden was. Vrijdag zou hij aankomen... tja, dat moet dan maar. We konden er toch niets meer aan doen. En vrijdag zouden we al in het huisje zijn.

Het huisje had ik een dagje eerder geboekt, want we gingen immers een dagje eerder weg. Helemaal leuk, maar toch bleef die stomme vlucht wel een beetje in mijn achterhoofd.

Om half twaalf gingen we Elora ophalen. Zoals gewoonlijk duurde het even voor ze buiten was, en ik stond al heen en weer te hupsen, van een been op het andere, met de Trunki in mijn hand. De vlinders gierde door mijn lichaam. Eindelijk zag ik het vrolijke gezicht van mijn dochter.

“Wat gaan we vandaag doen mam?” was het eerste wat ze me vroeg. Haar blauwe ogen keken me nieuwsgierig aan.

“Kijk eens wat ik bij me heb,” zei ik en ik hield de Trunki omhoog.

“Trunki?” ze keek me verbaasd aan.

“En waar hebben we die voor nodig?” vroeg ik. Haar gezicht begon te stralen.

“Voor vakantie,” riep mijn dochter spontaan. “Gaan we morgen op vakantie?” Ik schudde mijn hoofd.

“We gaan vandaag!”

“Vandaag?”
Daarna heb ik geen zinnig woord meer uit mijn kind kunnen krijgen. Ze huppelde, sprong, dansde en zong. In de auto was het ook net een stuiterbal.

Eerst hebben we nog even bij de van der Valk in Nootdorp gegeten, om alvast een beetje vakantie te vieren. En Elora had beren honger. Daarna zijn we naar het vliegveld gereden.

“Er zijn 17 Ibers” zei de mevrouw achter de balie, “Jullie zijn nummer 13, 14 en 15 op de lijst. Er staan er nog 2 onder jullie.” De moed zakte me in de schoenen. 17?? Oh jee, daar hadden we niet op gerekend. “Ik kan niets beloven,” zei de mevrouw vriendelijk, “maar het ziet er goed uit hoor, want er zijn nu nog 25 plaatsen.” Tja, maar we wisten het natuurlijk niet. Ik had al zo’n vreselijk vermoeden dat we niet bij elkaar konden zitten. En ik moest netjes tot boarding wachten om te horen of we mee konden. Wat een vervelend gevoel.

Bij de boarding zaten twee vreselijk lieve dames, die heel serieus op het schermpje zaten te kijken.

“Is er nog plek voor ons?” Piepte ik wat onzeker. De dames keken me verbaasd aan.

“Ja hoor, mee kunnen jullie sowieso,” zei er één, “Maar we willen even kijken of we jullie ook naast elkaar kunnen krijgen.”

“Ze spelen nu stoelen tetris,” grinnikte Daan en de dames knikten en lachten met hem mee.

 Opgelucht haalde ik adem. We gingen mee, hoera!!

Elora werd in een pyjama gehesen in het toilet door mij, en toen hadden we even drama. Daan had Hef en Bun (de twee knuffels waar Elora echt niet zonder kan) in de koffer gepakt en die zaten in het ruim... OEI. Daar kwamen de tranen. En we hadden ook geen andere knuffel.

En toen we eenmaal mochten boarden, kregen we te horen dat we naast elkaar zaten. En nog in comfort economy, dus ook nog een kleine upgrade. Holadijee, onze reis kon niet meer stuk!

Het was een lange vlucht (10 uur, want het vliegtuig moest wat om) maar Elora heeft zich als een ster gedragen. En dat terwijl het laat was (we gingen pas 17:15 vertrekken met de vertraging) en ze heeft maar 2 ½ uur geslapen. Wel heeft ze lief gespeeld. Mijn kind is een echte heldin.

In het boekje van de KLM zagen we een mooi Nijntje knuffeltje, dus dachten we het knuffel drama op te kunnen lossen. Helaas waren de twee exemplaren aan boord precies voor onze neus weg gekaapt. Even vond ik het erg wrang, want de meisjes die ze kregen waren zeker 2x zo oud als Elora en hadden zelf al heel veel knuffels bij zich. Maar volgen mij spaarden ze de nijntje knuffels, en voor Elora was het gewoon even een noodoplossing geweest, dus ergens begreep ik het ook wel weer. En dus heb ik maar een knuffel bij elkaar ge-Macguyvered. Van het zachte etuitje van de Trunki heb ik een slaap knuffel gemaakt. Gevuld met sokken, servetjes en alles wat ik kon vinden wat zacht was, hebben we er best een leuke knuffel uit kunnen fabriceren.

Ondertussen heb ik heerlijk film kunnen kijken. Ik geloof dat de eerste Jake and the Robot heette (kan dat ik de titel helemaal fout heb) wat ik een sympatiek verhaal vond, maar niet bijzonder spannend. De tweede was Life of PI, die ik een stuk mooier vond dan ik had verwacht. Indrukwekkend verhaal en ik heb ook nog the perks of being a wallflower gekeken. Eigenlijk allemaal niet de type films die ik normaal zou kiezen, maar deze had ik nog niet gezien.

De aankomst in Atlanta was geweldig. Een stuk minder ‘onvriendelijk’ dan hoe het normaal in Orlando er aan toe gaat. Ik vond het wel prima zo. De mevrouw van de douane was ontzettend vriendelijk en het was ook makkelijk om onze koffers op te halen en de auto was ook zo gevonden. Het kiezen ging wat moeilijker. Het werd een zilveren Nissan primera (geloof ik) die Elora koos.

We moesten wel bij betalen, want de auto die ons beloofd was, zat niet in de catagorie meer. Dat vond ik niet zo netjes, want beloofd is beloofd... maar zo werkt het niet in Amerika, dan heb je gewoon pech. Dus dokken, anders zaten we in een tweedeurs koekblik. We kregen wel een grotere dan waar we voor betaalden. Dus dat was wel weer aardig.

En zo gingen we op weg. 5:00 Nederlandse tijd kwamen we bij een ietwat ranzige Motel 6 aan. Op het plaatje zag het er mooier uit toen ik had geboekt, en ook de reviews kun je dus niet altijd vertrouwen. Maar goed, het was een kamer en we verbleven er maar 1 nacht, dus het was prima.

Elora mocht bij Daan in bed en ik had een bed voor mij alleen. Het was een lange en vermoeiende dag en Elora merkte nog op dat ze die ochtend gewoon nog op school was geweest. Daar moesten we allemaal inderdaad wat om lachen. Het licht ging al snel bij iedereen uit.

23-04 Laatste dag

Laatste dag

En dan tel je ineens niet meer in dagen af, maar in uren. Morgen, rond deze tijd, zitten we al 5 ½ uur in het vliegtuig (en beginnen we het waarschijnlijk een beetje zat te worden. Zal Elora dan al in slaap gevallen zijn? Of is ze net zo hyper als vorige keer, en is ze het leeuwendeel van de vlucht wakker? Ik hoop het niet.

We vliegen met KLM. Ik weet *bijna* zeker dat het echt gaat gebeuren morgen, want er zijn nog veel stoelen vrij. De vlucht staat op ‘groen’ zoals Daan dat zo mooi noemt. Een groene smiley glimlacht ons tegemoet.

De koffers zijn bijna gepakt. We moeten morgen nog even wat lekkers halen voor een Amerikaanse vriendin en nog wat andere kleinigheden. Er staan al veel vinkjes op ons lijstje. Een aantal dingen kopen we daar. Morgen nog even de laatste dingen opruimen en schoonmaken en de sleutel bij de buren afgooien.

Het wordt spannend, want ik weet niet of we wel bij elkaar kunnen zitten. Misschien zitten we wel naast een vreemde?

We komen voor ons gevoel heel laat aan in de nacht, dus ik hoop dat we niet al te moe en suf zijn. We moeten namelijk eerst nog de auto ophalen, dat wordt vast ook een uitdaging en dan moeten we de Motel 6 vinden. Gaat vast lukken allemaal.

Kijken of we de nacht door kunnen komen zonder al te veel piekerijtjes. We moeten uitrusten, want morgen wordt een hele, hele lange dag!

 

 

 

19-04, nog 5 nachtjes

Nog 5 dagen en het gaat ineens hard. Het was even spannend, want het liep niet zo lekker met onze Esta. Hij liet even op zich wachten (zo’n dag of vijf, met het weekend erbij) maar nu zijn we toch echt goedgekeurd om naar de US te reizen.

De lichten staan op groen voor onze Woensdag vlucht, en het kan bijna niet of we gaan gewoon mee. Tenzij er ineens een heel bedrijf gaat meevliegen, maar laten we maar hopen dat we dat scenario niet voorbij zullen zien komen. De terugreis ziet er minder rooskleurig uit, maar dat zijn zorgen voor morgen :P

De auto is gehuurd (al moeten we de tijden nog een beetje aanpassen) en in Atlanta slapen we een nachtje in Motel 6, vlak bij het vliegveld.  Ook heb ik Clement gemaild dat we een dagje eerder komen naar het huisje (wel duur hoor, een nachtje extra, maar het moet maar) Zo kunnen we op vrijdag al lekker naar Magic Kingdom gaan, ipv Zaterdag.

De koffers moeten nog gepakt. Dat is vrij laat voor mij, maar ik heb het zo druk met mijn werk, dat ik eigenlijk niet zo veel tijd heb voor ‘voorpret’.

We hebben er in ieder geval zin in. Ik ben benieuwd naar het gezicht van Elora als we haar uit school gaan halen, woensdag. Ze weet nog niet dat we dan al gaan, zij denkt nog 2 ½ week. Ik hoop dat ze het leuk vindt, en niet al te erg schrikt.

25-03 gure wind

Buiten stormt het en ik ril al bij de gedachten als ik eruit moet. Toen George R.R. Martin schreef “Winter is coming”, wist ik niet dat ook Nederland moest lijden onder een tien jarige winter. We zijn het koude weer helemaal zat. Niets mis met sneeuw hoor, in de winter. Het is nu lente en ik wil dat de winter opzout, om het maar even grof te zeggen.

Verder gaat hier alles zijn gangetje, maar we zijn aan vakantie toe en HOE! Gelukkig staat de teller nog maar op 30 dagen, dat is wel te overzien. Als we tenminste mee kunnen dan! Want dat blijft maar de vraag.

De auto hebben we nog niet geregeld en ik durf ook nog geen hotel in Atlanta te regelen, want… ik heb geen idee welke dag we gaan aankomen… Allemaal dingen waar ik niet zo heel vrolijk van wordt.

Onze townhouse is wel netjes betaald. Misschien moeten we ook in Orlando nog een nachtje een hotel boeken, we zien het allemaal wel. Het word een ad hoc beslissing. Want daar ben ik heel goed in, ben beslist geen neuroot of zo… nee hoor, *ik* niet… *zenuwachtig stuiptrekje rond mijn rechter oog*

De belastingen hebben ook een grote hap uit mijn vakantie spaarpot genomen. En ook alle rekeningen uit het nieuwe jaar. Ja we krijgen het allemaal terug, maar pas na de vakantie, dus dat is wel balen. Maar goed, we overleven het wel. In het ergste geval zeggen we wat van onze reserveringen af, maar ik denk niet dat het zo ver zal komen.

De vliegtuig cadeautjes waren ook bijna op (tja, rapport, Elora die haar A diploma haalt, het ging hard) dus we hebben er nog een paar lalaloopsies bij gehaald en daar kan ze mooi zoet mee zijn in het vliegtuig.

Ik ben nog even aan het puzzelen met de handbagage. Want we hebben een goede rugzak van Daan en Elora heeft haar trunki. Maar we moeten ook een autostoeltje meenemen. Daar had ik een ideale oplossing voor: trunki autostoeltje. Kan mooi meegenomen worden als rugtas en fungeert ook als autostoel.. ideaal… maar de werkelijkheid is toch wat anders. Het rugzak gedeelte is niet heel erg groot en dus niet heel handig als handbagage. Hmmm… maar we hebben wel een autostoeltje nodig. En dit is niet iets wat je op de band legt. Voor in de koffer vind ik hem veel te groot… ruimte is heilig sinds je maar 1 koffer per persoon mag mee zeulen.

Elora’s Trunki koffer opofferen is ook geen optie. Maar even kijken wat we allemaal mee willen nemen in het vliegtuig zelf en misschien valt het hartstikke mee… laten we het hopen.

Het is allemaal wat chaotischer dit jaar. We zijn druk met van alles en nog wat bezig. Ik heb het erg druk met mijn schrijven. Het liefst zou ik mijn novella nog voor ons vertrek uitbrengen, maar of me dat gaat lukken, dat weet ik nog niet. Ik ben er hard mee bezig in ieder geval. Momenteel zit ik in de edit fase, wat nou niet bepaald mijn favoriete fase is. Het hoort er allemaal bij… nog 30 dagen *zwijmel* dan kan ik alles los laten.

 

23-03 Disney Brunch

 Vrienden van ons gaan rond dezelfde tijd naar Orlando toe. Natuurlijk gaan we daar ook afspreken, dus dat wordt helemaal gezellig.

Het leuke is, dat je ook samen voorpret kunt hebben. Zo werden wij uitgenodigd voor een pre-Disney Brunch. Heel spectaculair, kan ik je vertellen, want het deed niet onder aan ‘echt disney eten’. Het was allemaal zalig, van chocolate apples, cinnamon buns en mickey oreo’s tot bacon, sausage and eggs and strawberry soup. Het stond er allemaal! Zelfs rice crispy treats met Mickey oren.

Elora heeft meer gegeten dan twee volwassenen bij elkaar. Mijn hemel wat kan dat kind bunkeren zeg. En ze genoot net zo erg van de worstjes en ei, als ze van de chocolade appel deed.

Alsof het allemaal nog niet genoeg was werd Elora verwend met een vreselijk leuk t-shirt. Ze was er helemaal weg van.

Het was gezellig en we konden lekker praten over onze bestemming. Onze vrienden maken deze reis voor het eerst en dat is zo ontzettend spannend. Ik kan me de eerste keer van Daan en Elora nog goed voor de geest halen, wat was dat bijzonder.

Onze dochters hebben ook heerlijk kunnen spelen met elkaar. Elora liet nog even een cameo van Rapunzel voorbij komen.

Het was een heerlijke middag, zowel gezellig als heel erg smakelijk.

28-02 Kaartjes en toch maar verteld

Hoera, er was post vandaag. Post is vaak leuk (behalve als het rekeningen zijn natuurlijk) maar als je op vakantie gaat en je weet dat er kaartjes aankomen, dan is post nog NET even iets leuker. Het was geen verrassing, want eigenlijk had Fedex het pakje gisteren al verstuurd, maar de post bezorger kwam precies in de 1 ½ uur dat wij bij de tandarts waren. Zal je altijd net zien!

Maar vandaag was hij er toch echt! Ik had de aardige mevrouw van de Fedex al gebeld en beloofd dat ik vandaag thuis zou zijn. En voila! Daar kwam de postbezorger met ons pakje. Even dacht ik dat ik het mis had, dat het iets anders moest zijn, want het was zo’n dik pakket! En dat voor 6 kaartjes… dat kon toch niet.

Zo enthousiast als een klein kind heb ik het pakketje open gemaakt en er kwam een mooi mapje met twee dvd’s uitvallen. Wat aardig van de mensen van Attraction tickets! Zomaar 2 dvd’s bij onze aankoop. Ik wist er niets van.

Er zit ook nog een leuk boekje bij (ik zeg: LEES PLEZIER) en een zooi kortingsbonnen die ik maar eens uitgebreid moet bestuderen. Mijn dag is in ieder geval weer helemaal goed!

We hebben Elora trouwens verteld dat we op vakantie gaan. Na veel discussie leek het ons toch een goed idee. Als je haar namelijk verrast met iets slaat ze in de eerste instantie een beetje dicht. Dat heeft ze wel vaker en daar zijn we op voorbereid. Ik was alleen bang dat ze het ook eng zou vinden als we het terplekke pas zouden vertellen en wilde het risico niet lopen.

De beste tijd om haar het te vertellen? 23 Februari, op haar 6^e verjaardag. Een van de cadeaus die ze van ons kreeg was een trunki. Haar eerste reactie was: “Ik wilde liever het Lieveheersbeestje,” dus die kon ik in mijn zak steken. Terwijl ik toch zeker weet dat toen we het er over hadden ze uiteindelijk toch echt voor de Gruffalo koos, want die had een gezichtje en daar zaten dingen bij. (Achteraf gaf ze zelf ook toe dat ze de Gruffalo inderdaad toch wel leuker vond dan het lieveheersbeestje) Tja, dat is Elora voor je. Niet dat ze niet dankbaar is, want vervolgens heeft ze uitgebreid geknuffeld met Trunki, is hij al beplakt met stickers en mag hij overal mee naar toe, maar ze heeft een bepaald verwachtingspatroon en als daar iets van afwijkt, vindt ze dat moeilijk.

Dat ze naar Disney World ging drong pas later door. Ineens ging er een wereld voor haar open. Helaas weet ze niet zo veel meer van de vorige reis. Niet zo gek natuurlijk, want toen was ze nog maar 3. Ze heeft het nog wel vaak over “Splash Mountain” en Test Track, maar stiekem weet ze niet helemaal meer hoe het ging. Zo dapper als ze vroeger was, is ze ook niet helemaal meer. Met de jaren is er wat angst bij gekomen. We zullen zien wat ze allemaal aandurft. In de Efteling is ze mee gegaan in het schip en ik weet nou nog steeds niet of ze het eng of toch leuk vond. Ergens wilde ze graag nog een keer, maar tegelijkertijd durfde ze ook niet helemaal. Och, we zullen wel kijken hoe het loopt als we daar zijn. Niets hoeft en wat ze kan, dat mag ze van mij, maar ik zal haar niet pushen. Zo ben ik niet.

Heerlijk hoor, al die voorpret. Vandaag nog precies 8 weken en dan gaan we al. Dat is best snel.

Elora mag 21 Maart voor haar eerste diploma gaan zwemmen, dus met een beetje geluk kan ze met een kersverse diploma naar de Waterparken. Daar kijkt ze heel erg naar uit. Ze wil graag van de snelle glijbanen (ja dat dan weer wel) en ze vindt het helemaal fantastisch. Ook wil ze lekker lui dobberen op de lazy River. Het kind heeft al zo veel plannen. Heerlijk om te zien.

We hebben er echt zin in!

21-02 cadeautjes en rooster

Post!

Ik ben gek op pakjes, al zijn ze niet voor mezelf. Stiekem vind ik de cadeautjes voor Elora vaak het allerleukste. Had ik al verteld dat ik een tikkeltje last van “Peter Pan syndroom” heb? Nee? Maar u had het al geraden?

Over twee dagen is mijn dochter jarig en wordt ze zes. Het is een klein oud wijs vrouwtje en op vele punten is ze ouder dan zes. Dit is heel schattig voor volwassenen om te zien, want ze is zo wijs en verbaal, maar voor Elora is het soms best moeilijk. Ze kan vreselijk met zichzelf in de knoop raken, omdat ze aan de ene kant denkt als een kind dat veel ouder is, maar aan de andere kant nog echt pas vijf is. Niet altijd makkelijk voor haar en ook niet voor haar ouders. Maar verder zijn we er heel gelukkig onder hoor ;)

Mijn theorie was, als ik nu toch bezig ben met cadeautjes, kan ik net zo goed de vliegtuig cadeautjes alvast kopen. Tja, het is een beetje omkopen, maar tot nu toe is het altijd een groot succes geweest. Niet alleen maakt het zo’n hele lange vlucht leuker, maar nieuw speelgoed nodigt uit om uuuuuuren zoet te spelen. En dat geeft ons ook wat momentjes rust.

Ik hoop stiekem dat de vlucht niet heel erg vol zit, want dan kan Elora lekker op een lege plek gaan spelen. Ruimte is altijd prettig. Sowieso hoop ik dat de vlucht niet heel erg vol zit, anders zitten we misschien helemaal niet bij elkaar. Ik vind het maar niets hoor, dat IPBen! Maar ja het scheelt zo veel geld! Als het een paar honderd euro had gescheeld had ik het niet gedaan, maar dit is echt stukken minder.

Naar Mexico hadden we Lalaloopsies meegenomen en dat is me zo bevallen, dat doen we nu weer. We nemen de ‘oude’ ook mee. Elora speelt graag en heeft daarmee dan echt haar rust momentje te pakken (want rustig is niet bepaald het woord waarmee je ons kind zou omschrijven *grinnik*)
De buit is 3 Lalaloopsies, 1 sticker/ kleurboek en 1 spelletjes boek, 1 doosje kleurtjes, een pakje met 6 gummen en 1 punteslijper die op een fototoestel lijkt.

Ik heb nu ook wel redelijk mijn rooster compleet volgens mij. Dit jaar heb ik een wijze les met mijn rooster geleerd: Gewoon helemaal volproppen met attractie parken en terplekke kijken waar we wel of geen zin in hebben. Dat werkt voor ons het beste, want we hebben meerdere keren voorheen gedacht: “Goh laten we toch eens kijken welk pretpark we naar toe kunnen” op niet pretparkdagen en andersom.  Wel wil ik heel graag naar de mall (en dat zal er best wel weer inzitten) en willen we dit keer ook de Waterparken eens een bezoek gaan brengen. Bring on the sharks, baby!! Want daar willen we mee zwemmen! Tenminste in zoverre je er ‘echt’ mee zwemt in Typhoon Lagoon.

We hebben ook een behoorlijke smak disney reservations! We blijven het gewoon geweldig vinden om bij Disney te eten en er zijn best een boel restaurants daar die we toch echt niet willen missen!

Opvolgorde van ons bezoek gaan we naar de volgende restaurants (mits we ze niet afzeggen, want daar hebben we ook wel een handje van):

Diner bij le Cellier (dit is voor ons de eerste keer, dus ben benieuwd)

Ontbijt bij Crystal Palace (Character ontbijt, we hebben voorheen er al eens geluncht en dat was leuk)

Diner bij Liberty Tree Tavern (De sfeer daar is zo geweldig en het eten ook)

Diner bij 1900 PF (dit blijft 1 van de 2 beste character diners voor ons. De stiefzussen en stiefmoeder maken het helemaal geweldig)

Diner bij 50’s Diner (Dit is de favoriet van Daan)

Diner bij Akershus (Voor de prinsessen, ik ben benieuwd hoe lang Elora die nog leuk gaat vinden)

Diner bij Boma (Eigenlijk stond hij er niet op dit keer, maar ik kon het toch niet laten! Jambo!!)

Ontbijt bij Kona (Dit is ook een nieuwe, we zouden er vorig jaar al heen gaan maar is niet gebeurd)

Diner by Scify Dine in (Dit is echt voor mij, ik vind dit zo’n leuk restaurant. De sfeer, die gekke auto’s waar je in zit! Helemaal top! En de Peanutbutter chocolate cake helpt ook ;) Want dat vind ik het lekkerste toetje in heel DW)

Diner bij the Garden Grill (Ik weet niet welke leuker is 1900 PF of Garden Grill, maar de Garden Grill is het meest intieme character diner en daar nemen de characters HEEL veel tijd voor de kids, omdat het zo’n klein restaurant is. Echt een aanrader!!!)

En het laatste restaurant waar we dineren is Raglan Road (gewoon omdat het zo lekker is, hahaha, niet een bijzondere disney ervaring zoals alle anderen)

 

En verder gaan we gewoon lekker avonturen. Olive Garden staat op de planning en Outback. We hebben toen die Lone star of Lone Ranger of weet ik wat geprobeerd en die vonden we ook lekker. En misschien gaan we zowaar wel wat koken deze reis (Al zit dat er niet zo heel dik in, want we zijn van plan om echt vakantie te vieren en daar hoort koken toch niet helemaal bij voor ons.)

 

De voorpret is in ieder geval weer dik aanwezig. Het voelt wel raar dat we nog maar 9 weken hoeven te wachten. Normaal plannen we alles zo ver van te voren. En ik heb zowaar alle reserveringen die we wilden weten te bemachtigen! Dat terwijl het best vroeg dag is voor Disney begrippen. Alles lijkt ons mee te zitten (nu de vlucht en de trip van Atlanta naar Orlando nog, dan zijn we gelukkig)

20-02 geboekt!!

Geboekt! De kogel is door de kerk, we hebben de knoop doorgehakt… yadayadayada, we hebben een beslissing gemaakt. Het wordt toch de townhouse in Paradise Cay. Het heeft dan weliswaar geen zwembad in onze achtertuin (of überhaupt een achtertuin) maar het is ruim en krijgt mooie reviews. Helemaal leuk dus.

De reis wordt wel tricksy for us Hobbitses, want we gaan eerst kijken of we woensdag avond al mee kunnen en zo niet wordt het donderdag. Maar ja… leg dat maar eens aan een kind van 6 uit! Dus we weten nog niet helemaal hoe we dat aan gaan pakken en wat het plan de campagne wordt. We zien het tegen die tijd wel.

Nu nog een auto regelen en een hotel in Atlanta. Dit laatste moet vrees ik dus op het laatste moment. Want als we woensdag mee kunnen, dan gaan we woensdag nacht in Atlanta slapen en anders wordt het donderdag nacht. De townhouse is in ieder geval van vrijdag 26 April tot vrijdag 10 mei geboekt. Dus als we een dagje eerder aankomen, moeten we maar kijken waar we terecht kunnen. Ik ben normaal erg van het “goede voorbereiden,” maar IPB haalt je toch een bepaalde vastigheid uit te handen. Dat vind ik best lastig merk ik.

Ik moet trouwens wel eerlijk bekennen dat het afvallen van de “free dining plan” ook wel weer mogelijkheden met zich mee brengt. Voorheen was het onmogelijk om een plaatsje in le Cellier te krijgen en nu heb ik er zowaar één weten te boeken. Twee zelfs, want ik besloot dat mijn eerste keuze toch niet zo’n fijne datum was en zo wist ik het nog om te boeken ook! Zie daar! Ik ben benieuwd na al dat gehype!

Wat ik een beetje spannend vind zijn de parkeer passen. Ik neem aan dat deze de hele dag geldig zijn en voor alle parken. Daar baal ik goed van, want als voormalige Disney guests zijn we wel verwend.

Ook zal ik het missen dat ik mijn aankopen niet meer naar mijn hotel kan laten sturen… maar ik blijf erbij: Elora in een aparte kamer is goud waard. Al wil Elora liever bij ons slapen (nu weet ze nog niet dat ze naar Disney gaat, maar we hadden het er wel over)

En de privacy van een townhouse lijkt me ook wel heerlijk. Nog even mijn blog van 2010 gelezen en wat een ellende hadden we met de cleaning staff, dat was ik bijna helemaal vergeten. Dus dit is beter. Gewoon zelf wassen en geen gedoe. Al zie ik er niet naar uit om te stofzuigen en te dweilen tijdens de vakantie, maar goed… kleine moeite groot plezier, of zo iets.

Ik ben benieuwd hoe alles gaat lopen. 9 weken en 1 dag (of gewoon 9 weken) tot we vliegen, wat een bizar gevoel. Ook de terugreis zal een uitdaging worden. Och we zien het wel, ik denk dat ik het maar gewoon over ons heen moet laten komen.

 

19-02 Toch weer Disney World

“Schat?”

“Ja?”

“Het is misschien niet heel verantwoordelijk, maar ik ben toch eigenlijk wel weer aan vakantie toe.” Mijn man knikt instemmend. Ja hij ook, dat weet ik wel. Eigenlijk hadden we Disneyland, California op de planning staan, maar die plannen zijn een tikkeltje verwaterd. “Te ver weg,” vindt Daan, maar stiekem weet ik dat het gewoon het “nieuwe” is. En het is wat ingewikkeld met IPBen (indien plaats beschikbaar)

2013 is wat heftig begonnen en ik merk dat ik California toch ook wel spannend vind. Vooral omdat het plan is om in verschillende hotels te verblijven en rond te reizen. Niet dat ik er geen zin in heb, maar ik laat me verleiden tot het oude bekende.

 

“De meivakantie zou wel ideaal zijn,” zeg ik, “Twee weken en we kunnen kijken of we er een dag of twee aan kunnen plakken.” Weer een knik, ja ik zie dat hij ook wel zin heeft.

“Als we nou eens naar Disney World zouden gaan?” vraag ik voorzichtig. Ik zie de ogen van Daan oplichten, hij is nog een groter fan van “the World” dan ik. Wat grappig is, want toen we er in 2009 voor het eerst naar toe gingen moest ik heb bijna slepen en zag hij het allemaal niet zitten.

“Ga zoeken,” spoort hij me aan en dan begint het. Op dat moment begint onze voorpret al. We struinen de Disney hotels af, maar de prijzen vallen ons een tikkeltje tegen. Dining plan is geen optie, het is te duur. En we moeten toch echt weer in een value resort verblijven, want moderate of hoger ligt buiten onze prijs range. Zuchtend klik ik de pagina van Animal Kingdom Lodge weg. Dat is ook te mooi om waar te zijn. In 2010 zaten we in Pop, en al was de vakantie er niet minder om, we vonden dat toch niet zo heel erg geweldig. We hadden veel last van de mensen die daar verbleven, die waren laat ’s avonds erg luidruchtig en de mensen boven ons waren al helemaal erg. Niet heel fijn dus.

“Zeg?” vraag ik ineens terwijl ik Daan eens aankijk, “Wat als we nu eens niet op het Disney Resort verblijven?” De vraag komt niet goed aan en ik zie Daan kritisch kijken. Nee dat ziet hij niet zitten, buiten Disney. “Maar dan gaan we ook niet in een hotel zitten,” verdedig ik mijn punt, “Maar in zo’n villa ofzo!” Daan is nog niet overtuigd, maar ik heb nog een ‘ace up my sleeve.’ Sluw kijk ik hem aan. “Dan kan Elora in een eigen kamer en hoeft ze niet bij ons.” Ik wist het, dat was alles wat ik nodig had… Daan is om.

De zoektocht naar villa’s is interessant. Ik zie er heel veel, sommige heel mooi en sommige wat minder. Veel met zwembad. Het is allemaal goedkoper dan in Disney verblijven, maar alles wat ver ligt (verder dan 10-15 minuten) valt al af. En dan zijn er een aantal waarvan ik toch twijfel of het wel allemaal zo netjes is. De meubels lijken wat oudbollig en het zwembad (laat ik me door gasten adviseren) moet toch echt verwarmd in April en dat kost toch weer heel wat meer.

Hmmm… misschien toch maar een townhouse. Ergens vond ik het wel aanlokkelijk zo’n villa, maar als ik het EN in de buurt van Disney wil houden, EN een beetje netjes en modern EN ook nog eens betaalbaar, komen we snel op een townhouse uit. Een condo valt af. We willen gewoon geen mensen boven of onder ons, dus dat wordt het niet. Ik wil rust. Dan liever mensen naast ons, thuis wonen we ook in een rijtjeshuis, dat is toch anders dan het constante gestommel boven je. Ik ben ook echt geen zuurpruim ofzo, hahaha. Ben alvast aan het oefenen voor boos oud kattenvrouwtje: “You up there! Mind your ruckus!!”

 

We hebben in Paradise Cay een leuke townhouse gevonden.

 Als we geen betere offers krijgen vandaag (ik heb nog wat dingetjes uitstaan) dan wordt dat het. Het scheelt gewoon zoveel geld met een aantal andere dingen die ik heb gevonden en ik geef dat geld toch liever aan leuke dingen uit! Plus dat we niet van plan zijn heel veel tijd op de kamer door te brengen. Al merkte ik vorige keer wel dat we er toch wel vaak genoeg zitten, omdat we een klein kind hebben. Als we Elora tot laat mee willen slepen, moet ze toch echt even tussen de middag slapen en dan zit je toch best een paar uur in je kamer.

In het verleden hebben we altijd een kamer met haar gedeeld. Dit is niet ideaal. Vooral rond het eind van de vakantie mis je de privacy wel een beetje. Dat ben je toch wat minder happig op de parken en wil je ook kunnen ontspannen. Als Elora moet slapen dan kunnen wij bijvoorbeeld al geen televisie kijken of praten… dat is dus wel een groot voordeel van meerdere slaapkamers!

Onze reis zal dit jaar sowieso wat anders lopen. We gaan IPBen (indien plaats beschikbaar) en dat betekent dat we met een “risico” op reis gaan. Misschien kunnen we wel helemaal niet in onze vlucht. Om het risico te verminderen gaan we ipv naar Orlando naar Atlanta vliegen. Of misschien toch naar Orlando (we zijn er nog niet helemaal uit) Maar als we naar Altanta gaan, dan verblijven we daar een nachtje en halen we daar de auto op. Dan gaan we vrijdag road trippen van Atlanta naar Orlando. Ik vind het heel spannend allemaal.

Gelukkig blijven een aantal dingen wel het zelfde. Want we gaan heerlijk vertrouwd naar de Disney Parken en Universal. Of we naar Seaworld gaan weten we nog niet. Vorige keer hadden we er kaartjes voor maar gewoon geen tijd en dit keer gaan we korter *zucht*, dus ik weet niet of het er van gaat komen. Het liefst was ik wat langer gegaan, maar goed, het is eigenlijk ook wel best zo. We hoeven niet altijd 3 weken rond te huppelen in onze happy place.

We zijn dit jaar weer voor de UK tickets gegaan. Die zijn echt geweldig. 2 weken lang mogen we gebruik maken van Disney en Universal studios. Dit werkt veel prettiger dan de 10 dagen tickets van Disney. Nu voel je je namelijk minder bezwaard als je maar een paar uurtjes gaat, omdat er niet gelijk een hele dag van je kaartje af is. En we kunnen lekker gelijk vanaf dag 1 naar Disney World gaan, wat toch het meest spectaculair voor ons is.

Onze favoriete restaurants zijn ook al weer geboekt. Ook wat minder dan voorheen, want we gaan ook lekker de Olive Garden en Lone Ranger bezoeken etc. We zijn inmiddels niet op het park. We hebben dit keer helemaal geen Disney ontbijt geboekt, het is wel even prima zo. Maar een aantal restaurants (okay best wat) wilden we toch wel heel graag weer bezoeken. We worden immers allemaal 6 jarigen als we in Disney rondhupsen.

We weten nog niet wanneer we het Elora gaan vertellen. Ik heb een nieuwe trunki besteld want de oude is een beetje overleden tijdens de vorige reis (maar we hebben er wel veel plezier van gehad) Het model van 2013: the Gruffalo.

Ik denk dat we de Trunki gaan inpakken met een brief erbij en dat we dan Elora laten denken dat we in de zomervakantie gaan. Ons kind is gek op een beetje voorpret maar als we zeggen dat we eind April al gaan, ben ik bang dat het weken lang niet slapen wordt. Ze is nogal een opgewonden standje.

Ik heb mijn oude blog nog eens terug gelezen, van toen ze nog geen drie was. Wat een gup was het toen ook en ze heeft het ons in het begin van de vakantie niet makkelijk gemaakt. Nu is ze een stuk ouder (ze wordt over een paar dagen al weer 6) en is ze inmiddels al een oude rot in het vak als het om vakanties gaat. Disney World kan ze zich niet zo goed herinneren, maar ik weet zeker dat dat na deze reis wel ander zal zijn. Ik denk dat zij stiekem ook best een eigen kamer zou kunnen waarderen.

Nog 2 maanden en een week en dan is het al zo ver. Dat is voor mijn doen vrij vlot. En dat terwijl ik nog geen hotel geboekt heb. Ik zal de kerst tijd in Disney wel een beetje missen, maar ja... dit jaar zal het in ieder geval niet heel koud zijn. En er is een grote kans dat we EINDELIJK ook de zwemparken eens kunnen gaan bezoeken!

Ik ben in ieder geval heel benieuwd wat deze reis ons gaat brengen. Ik vind het vooral weer heerlijk om met mijn gezinnetje op stap te gaan.