29-04 Rust?

Ik was al vroeg wakker, maar vandaag geen haast. Eigenlijk stond Typhoon Lagoon op het rooster, maar daar hadden we geen zin in. En maar goed ook, want het weer was niet fantastisch.

Uitslapen... nou ja, lang in bed blijven liggen met een boekje, was ook lekker. Ik heb Warm Bodies uitgelezen, die ik wel leuk vond (al heb ik een verhaal wat er heel lichtjes op lijkt, dus dat is voor een schrijver toch wat minder om te lezen... niet dat het heel veel raakvlakken heeft)

Ook moest de was gedaan worden en moest ik toch echt de laatste koffers uitpakken. Het is hier toch minder relaxed dan in een hotel. We missen de Disney Magic enorm, en ik merk dat we wat minder uitgelaten zijn dan normaal. Niet dat we het niet naar ons zin hebben. We zijn op de leukste plek en we zijn met elkaar, dus dat zit wel snor, maar we missen de vrolijke mensen om ons heen. We missen ons ‘thuis’ voelen en gek genoeg missen we ‘the key to the world’. We hebben wel andere passen waarmee we makkelijk naar binnen kunnen gaan... maar het is niet hetzelfde. Dus hoe lekker die aparte kamer voor Elora ook is... we gaan toch volgende keer weer voor een Disney hotel.

Boodschappen stonden ook op de lijst. We moesten nog wasmiddel hebben en badzeep, etc. Eerst hebben we een pakketje met Nederlands eten naar Indiana gestuurd, naar onze vriendin Apple. Zij is ook mijn editor, maar inmiddels een goede vriendin geworden.

Daarna naar de Publix en toen hebben we de Osh Kosh Begosh opgezocht en wat leuke kleding voor Elora gekocht. Nog even naar Downtown Disney, want Elora is uit haar prinsessenjurken gegroeid. Die hebben we dus voor niets meegesleept... heel spijtig.

Er werd een prachtige donkerblauwe Merida jurk uitgekozen, waar Daan en ik ook van onder de indruk waren. Schitterend hoor en Elora was over the moon.

Toen snel naar huis, want we moesten ons omkleden. Ik heb misschien veel ADR’s afgezegd, maar 1900 Park Fare blijft er opstaan, dat is een van de favorieten.

En het stelde ons weer niet teleur. Wat een show zeg. We hadden een Anastasia die voordeed hoe Sleeping Beauty in slaap viel en een Drizella die nadeed hoe saai Assepoester was. We hebben zitten hikken van het lachen. Prince Charming deed zijn naam weer eer aan en Elora was weer helemaal in lurve. Ook Cinderella zelf was weer een schatje. Het was een geslaagde avond.

En nu heb ik netjes mijn blog weer van de laatste 5 dagen bijgewerkt en kan ik straks lekker in mijn volgende boekje duiken. Morgen staat Hollywood Studios op de planning!

28-04 Magic Kingdom, Crystal Palace en Liberty tree tavern

Dit keer geen openings ceremony voor ons, wij gingen ontbijten in the Crystal Palace, met Pooh, Piglet, Eeyore en Tigger. Mainstreet was helemaal stil.

Bij de Crystal Palace moesten we even wachten. Ik checkte ons in bij een dame die niet zo veel gevoel voor humor had en die volgens Daan rechtstreeks uit de Bayou kwam. Ze klonk inderdaad een beetje apart en was ook niet heel slim volgens mij. Het was wel een popje om te zien.

Elora kon zich vermaken met spelletjes, maar vlak voor we naar binnen liepen, poepte er zo een vogeltje op haar jurk. Het was maar een kleintje gelukkig, en het kwam er ook wel makkelijk af... maar dat hebben wij natuurlijk weer.

De castmembers waren erg aardig en behulpzaam. Een mijneer wilde nog kijken of hij iets anders qua kleding voor haar kon vinden, maar het is hem blijkbaar niet gelukt, want hij kwam nooit meer terug.

De characters waren schattig, maar ik vond ze stiekem relatief wat saai. Het gaat allemaal vrij snel hier, maar tegelijkertijd moet je heeeeeel lang wachten tot ze langs komen. Elora zat telkens smachtend te kijken of ze er al één zag. Er zijn hier ook veel volwassenen zonder kinderen en die nemen heel veel tijd in beslag van de characters. Ik blijf dat wat irritant vinden en wou dat ze iets aparts voor volwassenen hadden. Want het is lang voor een klein meisje van net zes als er een groep van 8 zestigjarige in verschillende poses en verschillende constructies met een character op de foto willen.

Het eten was zaaaaalig. Ik droom nog van de breakfast lasagne. Jeetje wat was dat lekker, maar ik was blij dat we weer verder konden.

Daan ging een fastpass voor Ariel halen en Elora en ik gingen in onze favoriete attractie: “Splash mountain.” Helaas was de splash ook ineens eng en vond Elora het toch minder gaaf als vroeger. Dat brak mijn hart wel een beetje hoor. Het begon ook hier weer steeds drukker te worden en na Ariel en het spookhuis (wat Elora nu ook ineens eng vindt) zijn we naar huis gegaan.  Onderweg kwamen we nog Lady Tremaine en haar dochters Anastasia en Drizella tegen, en daar wilden we wel even mee op de foto ;)

Om 17:35 waren we terug om naar Liberty Tree Tavern te gaan. Het eten was heerlijk, maar het was erg druk en chaotisch. Elora heeft heerlijk gesmikkeld en gekleurd. Het park was nog steeds heet en na het eten hebben we ons door de drukte een beetje laten wegjagen. Wel hebben we de riverboat van Davy Crockett bevaren. Leuk, want die hadden we nog nooit gedaan.

Mijn voeten deden pijn en ik moet zeggen dat ik ook wel baalde van de drukte. Liever zou ik voortaan gewoon weer begin December gaan. Qua temperatuur (als het niet vriest) en menigte is het dan leuker. Plus dat ik de kerstversiering wel mis. De Garden Festival is wel mooi hoor... maar geef mij maar een kerstboom.

De blarenpleisters helpen voor geen meter, en ik ben erg blij dat we morgen een dagje rust hebben.

27-04 Epcot en Illuminations

Om 9:00 stonden we voor de deur van Epcot. De openingsceremonie hadden we gemist en we besloten niet met de stieren van Pamplona te rennen naar Soaring, dus we gingen maar naar de grote bal, waar het wel gelijk door konden lopen. Elora keek eerst wat sceptisch, maar vond het geweldig.

Ellen’s energie adventure was als volgende op onze agenda. Elora snapte veel meer grapjes dan vorige keer, maar ze vond het stuk in het midden met het filmpje ook ineens een stuk saaier. Het is net een klein oud vrouwtje af en toe. De dino’s vond ze wel gaaf.

Daarna naar Figment. Even sputterde Elora tegen, ze wist het stukje met het stinkdier nog en had dat zo in haar hoofd opgebouwd, dat ze niet meer zo goed durfde. Voorheen was mijn kind super stoer en een thrill seeker, maar dat is ineens helemaal voorbij. Alles is ‘eng’ en ‘gevaarlijk’. Ik hoop dat dit een fase is, want ik vind het stiekem wel jammer. Maar ja, zo niet... dan niet.

Figment was geweldig en de stank viel alles mee. Elora was er helemaal verbaasd over. “Zo erg is het helemaal niet,” riep ze uit.

Ze wilde graag in Nemo, maar het was inmiddels weer rond half twaalf en de rijen werden lang. Overal lopen hier jongeren in fanfare outfits, en het is druk... heel druk. Nog even snel in de vlindertuin (die erg leuk was met die bloemen fairies) en spelen bij the Wizard of Oz (wat echt niets voorstelde) en toen vlug naar huis, want om 16:00 hadden we al weer een ADR bij le Cellier.

Elora weigerde weer te slapen, maar we wilden toch graag naar Illuminations, dus we dachten: “We zien het wel”

We moesten heel lang wachten bij le Cellier. Ik had me een kwartiertje op de tijd verkeken en het liep ook nog eens een half uur uit. Drie kwartier zaten we in de snikhitte en ik begon al een beetje te balen. Een spelletje ‘fruit ninja’ hield Elora en Daan zoet, dus daar had ik geen kind aan, hahaha.  Toen werden we eindelijk verlost. Het meisje wat ons naar de tafel leidde, had een jaar in Nederland als au pair gewerkt en begon enthousiast Nederlands tegen ons te spreken. Een leuke griet en we voelden ons gelijk welkom.

Het eten was erg lekker. Vooral de steak van Daan was super. Elora at maar met ons mee, want die houdt toch niet van kinder menu’s en het eten is veel te veel voor ons. Ze had liever mijn risotto en het vlees van Daan. De rekening was gepeperd en ik besloot dat ik toch maar wat ADR’s zou gaan afzeggen. We hebben het immers al eens meegemaakt en er zijn zo veel lekkere restaurants in de buurt van ons huisje, waar je de helft van de prijs betaald, dat we die maar eens gaan proberen. Dan maar iets minder ‘magie’.

Na het eten hebben we nog wat ritjes gedaan. Nemo en Crush (de laatste vond Elora geweldig en kon ze meer waarderen dan de jaren ervoor) en nog een keer Figment en de bal. Daarna hebben we een mooi plaatsje gezocht voor het vuurwerk. Het was inderdaad schitterend en de eerste keer dat we het gezien hebben. Vooral de wereldbol op het water was indrukwekkend.

Voor de massa’s uit strompelden we naar de uitgang. De blaren op mijn voeten nu zo groot als waterbedden en ik vraag me af als ik op water stap, of ik dan blijf drijven. Oei, wat is dat toch met die voeten van mij.

Moe maar voldaan kwamen we bij het huisje aan. Elora had zich echt keurig gedragen voor een kind wat van 5 uur ’s ochtends tot 10 uur ’s avonds op was. Ik ben trots op haar.

26-04 The Magic Kingdom

De wekker hoefde niet te worden gezet. Om 4 uur was ik al wakker en ik heb nog tot een uur of vijf kunnen doezelen. Maar daarna was de hele familie wakker.

Er werd een bordje cornflakes genuttigd. We hadden verschillende pakjes, dus Elora en ik deelde er ieder een, zo hadden we meer smaken. Daarna wilden we op pad. We waren veel te vroeg en besloten een donut te halen bij de Krispy Kreme’s. (die wat tegen vielen om eerlijk te zijn)

Toen was het tijd voor Disney World. Vrolijk zingend zaten we in de auto. Het voelde heerlijk om weer door de ingang te rijden. Tja, we missen de Disney Magie wel een beetje in het huisje. Al is de aparte kamer voor Elora wel erg fijn.

We waren veel te vroeg en moesten de monorail nemen die langs de hotels ging. Geen probleem. Zippedeedooda-end huppelden we naar boven.  We beseften ons dat we de handtekeningen boekjes waren vergeten en kochten er nog snel een. Samen met een 5 tal pennen (want, 5 voor 5 dollar was goed te doen voor zulke leuke pennen, en ik heb er ook 2 uitgekozen van Jack Skellington, want stiekem ben ik ook een klein kind)

Een klein kwartier later stonden we voor de ingang en konden we na dat we onze tassen hadden laten checken, naar het eerste stukje. Het duurde even, en eigenlijk was het weer net iets te lang wachten voor Elora, die er echt zo’n zin in had. Ze vroeg om de 2 minuten hoe lang het nog duurde, tot ik het haar verbood om het nog eens te vragen *grinnik*. Toen keek ze alleen maar zuchtend naar de klok. Tot overmaat van ramp ging er iets mis met de opening ceremony en kwam de trein wat later aan. Maar toen hij er was, was het ook echt feest.

Traditie getrouw mocht Elora op Daan’s nek. Ze vond het geweldig en ik voelde stiekem weer die natte ogen van me.

Ons eerste doel was naar het nieuwe ritje van Ariel... maar die was helaas gesloten. Dan maar een fastpass... en die was aan de andere kant van Fantasy land. Peter Pan werd onze eerste rit en daarna Winnie the Pooh. Elora genoot. Ik merk dat ze toch wat groter nu is.

Onze passen voor Ariel waren bijna geldig, maar we liepen langs Gaston’s pub en moesten daar even de Lefew’s brew proeven en we namen er een ‘shank’ bij om te delen (heerlijk hoor)

Elora mocht met Gaston op de foto, die echt geweldig was.

“Zo nu is je boekje tenminste wat waard,” zei Gaston jolig, toen hij zijn handtekening er inzette. We konden smakelijk om hem lachen. Ik vind sowieso de villains veel leuker dan de helden. Elora stond er wat schaapachtig bij.

Op naar Ariel, want het was inmiddels al na elven. Wat was dat een gave rit. Het was het alles waard!! Na Ariel nog even snel in het spookhuis en toen was het al middag en werd het park erg druk en heel heet, dus zijn we naar huis gegaan om even te gaan slapen.

Het is drukker dan begin December en drukker dan we gewend zijn. De hitte helpt ook niet meer, en mijn voeten zitten NU al onder de blaren. Helaas, ben ik al aan het strompelen dus. Maar ja, hoort er ook bij.

Slapen deed Elora niet, en we zijn die avond alleen uit eten geweest bij de Olive Garden. Het was weer lekker, maar minder spectaculair als ik me herinnerde.

Het werd een vroege avond, want ons kind was moe.

25-04 Van Atlanta naar Orlando.

Om een uur of vier waren we allemaal wakker. Prima, want dan konden we mooi op tijd vertrekken. We waren gebrand om naar Orlando te gaan. Er werden nog even wat dingen uit de koffers gehaald en toen waren we klaar om te gaan.

De laatste reis cadeautjes zaten in de Trunki, die ik open op de achterbank legde. De Tomtom werd ingesteld (wat een geweldige aankoop was dat, de kaart van de gehele US!) en we konden gaan.

Eerst nog even een Mac ontbijtje, waar Daan en Elora een groot ontbijt met pannenkoeken, biscuits, eieren en een worstje wat meer op een hamburger leek. Ik had een of andere spannende contraption die op een egg mcMuffin leek, maar toch ook weer niet. De Chocomelk was zo vies dat we die maar weg hebben gegooid.

Het was nog donker toen we uit Atlanta vertrokken en heb bleef lang donker ook, we waren er vroeg bij.

Een aantal keer zijn we onderweg gestopt. Er was in Atlanta nog veel te doen, maar het eerste stuk Orlando waren er maar weinig stop plekjes.

De reis was net iets te lang voor Elora. Ze werd wat draai konterig en ook erg druk van het lange stil zitten, dus die kwebbel van haar stond uren lang maar niet stil. Soms werden we er een beetje gek van. Omkopen met cadeau’s hielp een beetje, maar ze wilde gewoon veel aanspraak. Niet dat ze verder ongezellig was hoor, gewoon heel druk. Ga maar eens 8 uur met Donkey (Shrek) in een auto zitten... dan begrijp je wat ik bedoel.

We kwamen veel te vroeg in Orlando aan en besloten maar even naar de Mall te gaan. Daar heeft Elora wat van haar spaargeld op gemaakt. Ze had behoorlijk wat bij haar en kreeg voor ze weg ging nog 50,- euro van een collega van Daan. Een Rapunzel (knuffel pop) en een Merida barbie waren haar buit. Ik kocht wat parfum in (ja de laatste lading Parfum was vorige keer in Florida, ik ben erg zuinig) en daarna besloten we om naar de Walmart te gaan. Wat hebben ze daar toch veel. Een paar leuke shirts voor Daan en voor mij en we hadden weer de buit binnen.

Inmiddels was het bijna 16:00 en konden we naar het huisje gaan. Het hek was al open en het huisje zo gevonden. Wel lekker hoor, dat we voor de deur kunnen parkeren. Tot onze schrik vonden we ons pakketje (met de ipod) zomaar voor onze deur. Er zit hier geen brievenbus in, dus de postbode had het op de stoep gegooid... lekker dan.

Het huisje was een stuk groter dan ik in gedachten had. Poeh wat een ruimte. Prinsheerlijk stortten we ons op de bank neer. De boodschappen werden uitgepakt en we gingen nog even een hapje eten. De bestemming werd Longhorns, waar we heerlijk hebben getafeld. Elora kon geen tv op haar kamer kijken, alleen de tv beneden doet het. En de tekenfilms zijn wat triest, want het is voornamelijk gelovig. Niet helemaal ons ding dus. De Wii is wel erg leuk. 

Morgen staat de eerste Disney dag in Magic Kingdom op de lijst. We hebben er zin in!

24-04 de Reis

De wekker ging al vroeg, maar dat maakte niet zo veel uit, want wakker was ik toch al. Na een wat rusteloze nacht, waarbij ik om het uur wel wakker schoot en vervolgens ook lang wakker bleef, was ik eigenlijk blij dat de wekker afging en de dag zou beginnen.

We hadden Elora nog niet verteld dat het vandaag toch echt ging gebeuren en we op reis zouden gaan. Elora wist van niets en met ons meest onschuldige gezichten zetten we haar op school af. Wel hadden we haar voorbereid dat wij haar zouden ophalen en niet haar oma. Stiekem was ze daar een beetje verdrietig om, maar toen we haar beloofden dat we er een speciale dag van zouden maken was het verdriet snel vergeten.

Nadat we Elora op school afzetten, konden Daan en ik nog mooi even de laatste boodschappen doen.  Olijk renden we de binnenstad van Zoetermeer door. De reis kriebels begonnen toe te slaan... en bij mij ook de reis zenuwen. Oh dat IPBen (indien plaats beschikbaar) is gewoon niet voor mensen zoals ik besteed.

Ook besloot ik dat ik de ipod die ik had besteld (veel goedkoper daar in Amerika) zou afzeggen. Het zat me niet lekker dat ik niet wist wanneer hij aankwam. Natuurlijk toen ik hem wilde cancellen kreeg ik net een mailtje binnen dat hij al verzonden was. Vrijdag zou hij aankomen... tja, dat moet dan maar. We konden er toch niets meer aan doen. En vrijdag zouden we al in het huisje zijn.

Het huisje had ik een dagje eerder geboekt, want we gingen immers een dagje eerder weg. Helemaal leuk, maar toch bleef die stomme vlucht wel een beetje in mijn achterhoofd.

Om half twaalf gingen we Elora ophalen. Zoals gewoonlijk duurde het even voor ze buiten was, en ik stond al heen en weer te hupsen, van een been op het andere, met de Trunki in mijn hand. De vlinders gierde door mijn lichaam. Eindelijk zag ik het vrolijke gezicht van mijn dochter.

“Wat gaan we vandaag doen mam?” was het eerste wat ze me vroeg. Haar blauwe ogen keken me nieuwsgierig aan.

“Kijk eens wat ik bij me heb,” zei ik en ik hield de Trunki omhoog.

“Trunki?” ze keek me verbaasd aan.

“En waar hebben we die voor nodig?” vroeg ik. Haar gezicht begon te stralen.

“Voor vakantie,” riep mijn dochter spontaan. “Gaan we morgen op vakantie?” Ik schudde mijn hoofd.

“We gaan vandaag!”

“Vandaag?”
Daarna heb ik geen zinnig woord meer uit mijn kind kunnen krijgen. Ze huppelde, sprong, dansde en zong. In de auto was het ook net een stuiterbal.

Eerst hebben we nog even bij de van der Valk in Nootdorp gegeten, om alvast een beetje vakantie te vieren. En Elora had beren honger. Daarna zijn we naar het vliegveld gereden.

“Er zijn 17 Ibers” zei de mevrouw achter de balie, “Jullie zijn nummer 13, 14 en 15 op de lijst. Er staan er nog 2 onder jullie.” De moed zakte me in de schoenen. 17?? Oh jee, daar hadden we niet op gerekend. “Ik kan niets beloven,” zei de mevrouw vriendelijk, “maar het ziet er goed uit hoor, want er zijn nu nog 25 plaatsen.” Tja, maar we wisten het natuurlijk niet. Ik had al zo’n vreselijk vermoeden dat we niet bij elkaar konden zitten. En ik moest netjes tot boarding wachten om te horen of we mee konden. Wat een vervelend gevoel.

Bij de boarding zaten twee vreselijk lieve dames, die heel serieus op het schermpje zaten te kijken.

“Is er nog plek voor ons?” Piepte ik wat onzeker. De dames keken me verbaasd aan.

“Ja hoor, mee kunnen jullie sowieso,” zei er één, “Maar we willen even kijken of we jullie ook naast elkaar kunnen krijgen.”

“Ze spelen nu stoelen tetris,” grinnikte Daan en de dames knikten en lachten met hem mee.

 Opgelucht haalde ik adem. We gingen mee, hoera!!

Elora werd in een pyjama gehesen in het toilet door mij, en toen hadden we even drama. Daan had Hef en Bun (de twee knuffels waar Elora echt niet zonder kan) in de koffer gepakt en die zaten in het ruim... OEI. Daar kwamen de tranen. En we hadden ook geen andere knuffel.

En toen we eenmaal mochten boarden, kregen we te horen dat we naast elkaar zaten. En nog in comfort economy, dus ook nog een kleine upgrade. Holadijee, onze reis kon niet meer stuk!

Het was een lange vlucht (10 uur, want het vliegtuig moest wat om) maar Elora heeft zich als een ster gedragen. En dat terwijl het laat was (we gingen pas 17:15 vertrekken met de vertraging) en ze heeft maar 2 ½ uur geslapen. Wel heeft ze lief gespeeld. Mijn kind is een echte heldin.

In het boekje van de KLM zagen we een mooi Nijntje knuffeltje, dus dachten we het knuffel drama op te kunnen lossen. Helaas waren de twee exemplaren aan boord precies voor onze neus weg gekaapt. Even vond ik het erg wrang, want de meisjes die ze kregen waren zeker 2x zo oud als Elora en hadden zelf al heel veel knuffels bij zich. Maar volgen mij spaarden ze de nijntje knuffels, en voor Elora was het gewoon even een noodoplossing geweest, dus ergens begreep ik het ook wel weer. En dus heb ik maar een knuffel bij elkaar ge-Macguyvered. Van het zachte etuitje van de Trunki heb ik een slaap knuffel gemaakt. Gevuld met sokken, servetjes en alles wat ik kon vinden wat zacht was, hebben we er best een leuke knuffel uit kunnen fabriceren.

Ondertussen heb ik heerlijk film kunnen kijken. Ik geloof dat de eerste Jake and the Robot heette (kan dat ik de titel helemaal fout heb) wat ik een sympatiek verhaal vond, maar niet bijzonder spannend. De tweede was Life of PI, die ik een stuk mooier vond dan ik had verwacht. Indrukwekkend verhaal en ik heb ook nog the perks of being a wallflower gekeken. Eigenlijk allemaal niet de type films die ik normaal zou kiezen, maar deze had ik nog niet gezien.

De aankomst in Atlanta was geweldig. Een stuk minder ‘onvriendelijk’ dan hoe het normaal in Orlando er aan toe gaat. Ik vond het wel prima zo. De mevrouw van de douane was ontzettend vriendelijk en het was ook makkelijk om onze koffers op te halen en de auto was ook zo gevonden. Het kiezen ging wat moeilijker. Het werd een zilveren Nissan primera (geloof ik) die Elora koos.

We moesten wel bij betalen, want de auto die ons beloofd was, zat niet in de catagorie meer. Dat vond ik niet zo netjes, want beloofd is beloofd... maar zo werkt het niet in Amerika, dan heb je gewoon pech. Dus dokken, anders zaten we in een tweedeurs koekblik. We kregen wel een grotere dan waar we voor betaalden. Dus dat was wel weer aardig.

En zo gingen we op weg. 5:00 Nederlandse tijd kwamen we bij een ietwat ranzige Motel 6 aan. Op het plaatje zag het er mooier uit toen ik had geboekt, en ook de reviews kun je dus niet altijd vertrouwen. Maar goed, het was een kamer en we verbleven er maar 1 nacht, dus het was prima.

Elora mocht bij Daan in bed en ik had een bed voor mij alleen. Het was een lange en vermoeiende dag en Elora merkte nog op dat ze die ochtend gewoon nog op school was geweest. Daar moesten we allemaal inderdaad wat om lachen. Het licht ging al snel bij iedereen uit.

23-04 Laatste dag

Laatste dag

En dan tel je ineens niet meer in dagen af, maar in uren. Morgen, rond deze tijd, zitten we al 5 ½ uur in het vliegtuig (en beginnen we het waarschijnlijk een beetje zat te worden. Zal Elora dan al in slaap gevallen zijn? Of is ze net zo hyper als vorige keer, en is ze het leeuwendeel van de vlucht wakker? Ik hoop het niet.

We vliegen met KLM. Ik weet *bijna* zeker dat het echt gaat gebeuren morgen, want er zijn nog veel stoelen vrij. De vlucht staat op ‘groen’ zoals Daan dat zo mooi noemt. Een groene smiley glimlacht ons tegemoet.

De koffers zijn bijna gepakt. We moeten morgen nog even wat lekkers halen voor een Amerikaanse vriendin en nog wat andere kleinigheden. Er staan al veel vinkjes op ons lijstje. Een aantal dingen kopen we daar. Morgen nog even de laatste dingen opruimen en schoonmaken en de sleutel bij de buren afgooien.

Het wordt spannend, want ik weet niet of we wel bij elkaar kunnen zitten. Misschien zitten we wel naast een vreemde?

We komen voor ons gevoel heel laat aan in de nacht, dus ik hoop dat we niet al te moe en suf zijn. We moeten namelijk eerst nog de auto ophalen, dat wordt vast ook een uitdaging en dan moeten we de Motel 6 vinden. Gaat vast lukken allemaal.

Kijken of we de nacht door kunnen komen zonder al te veel piekerijtjes. We moeten uitrusten, want morgen wordt een hele, hele lange dag!