27-04 Epcot en Illuminations

Om 9:00 stonden we voor de deur van Epcot. De openingsceremonie hadden we gemist en we besloten niet met de stieren van Pamplona te rennen naar Soaring, dus we gingen maar naar de grote bal, waar het wel gelijk door konden lopen. Elora keek eerst wat sceptisch, maar vond het geweldig.

Ellen’s energie adventure was als volgende op onze agenda. Elora snapte veel meer grapjes dan vorige keer, maar ze vond het stuk in het midden met het filmpje ook ineens een stuk saaier. Het is net een klein oud vrouwtje af en toe. De dino’s vond ze wel gaaf.

Daarna naar Figment. Even sputterde Elora tegen, ze wist het stukje met het stinkdier nog en had dat zo in haar hoofd opgebouwd, dat ze niet meer zo goed durfde. Voorheen was mijn kind super stoer en een thrill seeker, maar dat is ineens helemaal voorbij. Alles is ‘eng’ en ‘gevaarlijk’. Ik hoop dat dit een fase is, want ik vind het stiekem wel jammer. Maar ja, zo niet... dan niet.

Figment was geweldig en de stank viel alles mee. Elora was er helemaal verbaasd over. “Zo erg is het helemaal niet,” riep ze uit.

Ze wilde graag in Nemo, maar het was inmiddels weer rond half twaalf en de rijen werden lang. Overal lopen hier jongeren in fanfare outfits, en het is druk... heel druk. Nog even snel in de vlindertuin (die erg leuk was met die bloemen fairies) en spelen bij the Wizard of Oz (wat echt niets voorstelde) en toen vlug naar huis, want om 16:00 hadden we al weer een ADR bij le Cellier.

Elora weigerde weer te slapen, maar we wilden toch graag naar Illuminations, dus we dachten: “We zien het wel”

We moesten heel lang wachten bij le Cellier. Ik had me een kwartiertje op de tijd verkeken en het liep ook nog eens een half uur uit. Drie kwartier zaten we in de snikhitte en ik begon al een beetje te balen. Een spelletje ‘fruit ninja’ hield Elora en Daan zoet, dus daar had ik geen kind aan, hahaha.  Toen werden we eindelijk verlost. Het meisje wat ons naar de tafel leidde, had een jaar in Nederland als au pair gewerkt en begon enthousiast Nederlands tegen ons te spreken. Een leuke griet en we voelden ons gelijk welkom.

Het eten was erg lekker. Vooral de steak van Daan was super. Elora at maar met ons mee, want die houdt toch niet van kinder menu’s en het eten is veel te veel voor ons. Ze had liever mijn risotto en het vlees van Daan. De rekening was gepeperd en ik besloot dat ik toch maar wat ADR’s zou gaan afzeggen. We hebben het immers al eens meegemaakt en er zijn zo veel lekkere restaurants in de buurt van ons huisje, waar je de helft van de prijs betaald, dat we die maar eens gaan proberen. Dan maar iets minder ‘magie’.

Na het eten hebben we nog wat ritjes gedaan. Nemo en Crush (de laatste vond Elora geweldig en kon ze meer waarderen dan de jaren ervoor) en nog een keer Figment en de bal. Daarna hebben we een mooi plaatsje gezocht voor het vuurwerk. Het was inderdaad schitterend en de eerste keer dat we het gezien hebben. Vooral de wereldbol op het water was indrukwekkend.

Voor de massa’s uit strompelden we naar de uitgang. De blaren op mijn voeten nu zo groot als waterbedden en ik vraag me af als ik op water stap, of ik dan blijf drijven. Oei, wat is dat toch met die voeten van mij.

Moe maar voldaan kwamen we bij het huisje aan. Elora had zich echt keurig gedragen voor een kind wat van 5 uur ’s ochtends tot 10 uur ’s avonds op was. Ik ben trots op haar.